Federico Jusid

Akordeoi interprete gisa, nire ibilbidea etengabe egon da musika garaikidearekin harremanetan. Gainera, nire zati batek mendebaldeko musikaren tradizio aberatsaren bide izan behar zuen beti, beste instrumentu batzuetarako idatzitako piezen transkripzioaren bidez. Bai Piazzolla eta bai Soler erritmo eta ademanetan inspiratu ziren, gutxi gora bera asko modu argian, zenbait dantza folklorikotan eta hainbat dantza xumetan, hala nola fandangoan eta, jakina, tangoan. Goi-mailako musika-unitate batean dantza desberdinak elkarren ondoan suitearen izenarekin elkartzeko formula barrokoari jarraituz, denborarekin eta espazioarekin jolastu nahi izan dut, nire karreraren bultzada artistiko guztiak biltzen dituen errezitaldi batean.

Mikrotonaleko eta tenperatuko akordeoirako errepertorioko sei pieza ikertu ondoren, Dream musika garaikideko kontzertu partituradun baten eta jazz-kontzertu baten arteko hibridoa da, eta, batzuetan, inprobisazio-portzentaje handi batean oinarritzen da. XX. mendearen hasieran, bi korronte estetiko eta musikalak paraleloan garatu dira testuinguru sozialetan eta kultura-eszena guztiz desberdinetan. Proiektu honen bidez, abangoardiako musika jazz-klubera hurbildu nahi dut, eta jazzaren inprobisazioa eta metodologia kontzertu-aretora, espazio sinboliko komuna bilatzeko.

Piazzollaren ondarea, XX. mendeko musikari nagusia den aldetik, akordeoilari izateko nire karreraren asmo asko biltzen ditu. Haren sormenak tradiziozkoa eta modernoa egitea lortu zuen, sorkuntza berria errepertorioaren parte bihurtzea eta, gainera, izugarrizko ospea izatea. Lehenengo bi ezaugarriak nire asmoen parte dira, ezbairik gabe; ospea, niretzat ez, baizik eta akordeoia instrumentu gisa. Eta inspirazio gutxi balitz ere, bandoneoirako idazketak akordeoi garaikide askori transmititu digu nola birdefinitu tresna baten errealitatea, nola ezarri lankidetza-ereduak eta nola indartu tresna baten aukera tekniko eta adierazkor guztiak hizkuntza berri baten bidez.