PIAZZOLLAlberdi GAINEAN

Digital Music Roomeko emankizunak irekitzeko saio hau aukeratzea hainbat arrazoirengatik da. Alde batetik, Music Project programa bat izan da, pandemiak eragindako urtebeteko ziurgabetasunean aktibo mantendu zuena. Bestetik, zeren, nola edo hala, Piazzollarekin dudan harremanak eta musika-fenomenora hurbiltzeko moduak inspiratu eta gidatu baitu nire karrera akordeoi jole gisa bideratzeko modua. Eta lehen lerroalde honetan dagoeneko aipatu ditut nire doako streaming musikaleko lehen “programarako ohar” hauetan patxadaz azaldu beharko nituzkeen hiru kontzeptu.

Denbora bat igaro ondoren, atzera begiratzen dugunean eta espazio publikoa ulertzeko moduan hiato hori gogoratzen dugunean, orain konturatzen garenez bizitza irabazteko gure modua, hau da, jendea oro har gune itxi batean biltzea musika egin eta jasotzeko esperientzia partekatzeko, arriskutsua izan zitekeen, eta konfinamenduen hasierako shocka guretzat inoiz ezagutu ez zen egoera batean gaindituta, konturatu nintzen oso kontzertu bertutetsuenetako bat eskaini zitzaidala. Digital Music Room musika-gela gisa sortu zen, musika gailu digitalen bidez eskaintzeko helburu primarioarekin, baina, batez ere, digitala aurrez aurreko esperientziaren antzeko esperientzia bihurtzeko desioarekin eta beharrarekin, emozioari dagokionez, soinuaren eta bideoaren kalitateari dagokionez, zuzeneko baten emozioa eta teknologien erabilera definitu eta konbinatzen dituen barne-pultsu horri dagokionez.

Bigarrenik, pandemian ere, lehen Ensemble deitzen zuenaren eraldaketa gertatu zen, eta orain Music Project deitzen dut. Ez zitzaidan komeni multzoaren izen konbentzionala. Gure funtzioa ez da multzo batena bezalakoa, esperimentazio-laborategi bat gara, non akordeoia baita gainerako instrumentuak bere inguruan biltzen dituen proteina. Beraz, garapenerako eta esperimentaziorako gune bat da, akordeoiaren inguruko kontzeptu instrumentalak, interpretaziozkoak edo eszenikoak berrikustea helburu duena. Tradizio eta publiko askotatik hurbil dagoen tresna da, baina alderdi askotan ere ez da ezagutzen, eta, horregatik, etengabe birpentsatu behar du musikaren barruan duen lekua.

Azkenik, Piazzollaren ondarean, XX. mendeko musikari nagusi gisa, akordeoigile izateko nire karreraren asmo asko jasotzen dira. Haren sormenak tradiziozkoa eta modernoa egitea lortu zuen, sorkuntza berria errepertorioaren parte bihurtzea eta, gainera, izugarrizko ospea izatea. Lehenengo bi ezaugarriak nire asmoen parte dira, ezbairik gabe; ospea, niretzat ez, baizik eta akordeoia instrumentu gisa. Eta inspirazio gutxi balitz ere, bandoneoirako idazketak akordeoi garaikide askori transmititu digu nola birdefinitu tresna baten errealitatea, nola ezarri lankidetza-ereduak eta nola indartu tresna baten aukera tekniko eta adierazkor guztiak hizkuntza berri baten bidez.

PIAZZOLLAlberdi berea da orain. Goza dezatela espero dugu.

Iñaki Alberdi